اختلال یادگیری ناتوانی در بیان کتبی یا نوشتن Dysgraphia

1.تعریف اختلال بیان نوشتاری

مروری بر تعریف‌هایی که در قلمرو بیان نوشتاری ارائه شده اند، آشکارا نشان می‌دهد که پیچیدگی و چند بعدی بودن اختلال در هیچ یک از تعاریف، منعکس نشده است. این موضع گیری پیامد مشاهد اتی است که در عمل نشان دادند، تعریفی که بتواند دربرگیرنده تمامی مؤلفه‌های قلمرو زبان نوشتاری باشد در دست نیست (برنینگر[1]، 1994).
فرایند انتقال تفکرات بر روی کاغذ را نوشتن یا بیان نوشتاری می‌نامند. بیان نوشتاری مستلزم به کار گیری مهارت‌های گوناگونی است. مهارت‌های مکانیکی نوشتن مانند دست خط، هجی کردن و نقطه گذاری؛ مهارت‌های زبانی مانند درک معنای کلمه‌ها و دستور زبان و مهارت‌های تفکر مانند سازماندهی و برقراری ارتباط میان مطالب از مهم ترین مهارت‌هایی هستند که در نوشتن نقش دارند (لویس و دورلاگ[2]، 2003، به نقل از شکوهی یکتا و همکاران، 1385).
اختلال نوشتن بر مبنای DSM-IV-TR عبارت است از مهارت‌های نوشتن پایین تر از حد انتظار با توجه به سن شخص، بهره هوشی، و آموزش متناسب با سن که با آزمون‌های استاندارد شده انفرادی اندازه گیری می‌شوند. این اختلال برعملکرد تحصیلی فرد و فعالیت‌های زندگی روزمره که مستلزم مهارت‌های نوشتن است، تأثیر می‌گذارد. (DSM-IV-TR ، ترجمه حسن رفیعی و فرزین رضایی، 1383 ).